Dogoterapia

Pies przewyższa inne zwierzęta umiejętnościami dostosowania się do wszelkich warunków, w jakich przebywa człowiek. Traktuje go jako członka swojego stada. Jest bardzo plastycznym zwierzęciem, dostosowującym się do różnych warunków zarówno pod względem biologicznym, jak i psychicznym, dlatego odgrywa największą rolę w terapii z udziałem zwierząt. Obecność psa uspakaja i relaksuje. Jego spokój, ciepło, pogoda oraz chęć pracy z człowiekiem to cechy, które są niezastąpione w rehabilitacji i leczeniu osób niepełnosprawnych intelektualnie i ruchowo.

Dogoterapia (kynoterapia) to metoda, która w swoich założeniach wykorzystuje pozytywne oddziaływanie psa na człowieka i ma na celu przywracanie zdrowia i dobrego samopoczucia. Terapia kontaktowa z udziałem psa wspomaga rehabilitację polegającą na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci i dorosłych. Udział psa w prowadzonych zajęciach pomaga szybciej i skuteczniej osiągnąć zakładane cele terapeutyczne.

W jaki sposób pies oddziałuje na człowieka?

• Obecność psa uspokaja i relaksuje,
• Pozwala lepiej radzić sobie ze stresem, łagodzi go,
• Pozwala szybciej i łatwiej nawiązać bezpośredni kontakt,
• Ludzie , którzy posiadają psa mają niższe ciśnienie tętnicze krwi, niższy poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi,
• Pies jest zwierzęciem, które bezgranicznie akceptuje ludzi takimi, jakimi oni są,
• Ciepło psa , miękkość jego sierści sprawia, że mięśnie się  rozluźniają i ustępują napięcia mięśniowe.

Dogoterapia ma wszechstronny wpływ na rozwój każdego człowieka. Znajduje ona zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń. Dzięki niej możemy wspierać rozwój każdego dziecka z różnymi wyzwaniami rozwojowymi.

Kontakt psa z pacjentem z niepełnosprawnością intelektualną:

• Pomaga wyćwiczyć umiejętność komunikowania się, nawiązywania kontaktów,
• Uczy podejmowania decyzji, wyrażania własnego zdania,
• Zapewnia integrację społeczną,
• Pomaga w doskonaleniu sprawności fizycznej i koordynacji ruchowej,
• Wspomaga nabywanie umiejętności dnia codziennego,
• Stymuluje rozwój zmysłów tj., wzroku, słuchu, dotyku, węchu,
• Rozwija zachowania opiekuńcze,
• Pomaga kształtować samodzielność i nawyki higieniczne,
• Mobilizuje do głośnego i poprawnego wypowiadania się.

Kontakt psa z pacjentem w terapii logopedycznej:

• Mobilizuje do głośnego i poprawnego wypowiadania się,
• Uczy naśladowania ruchów twarzy (oblizywanie, wyciąganie języka),
• Stwarza możliwość nazywania czynności i zachowań,
• Wzbogacanie słownictwa,
• Stosowanie określeń orientacji przestrzennej.

Kontakt psa z pacjentem w rehabilitacji:

• Motywuje dziecko do wytrwałej pracy,
• Wykonywanie ćwiczeń rehabilitacyjnych jest prowadzone w formie zabawy z psem,
• Ciepło psa, dotyk jego sierści, sprawia, że mięśnie się rozluźniają, ustępują napięcia mięśniowe.

Kontakt psa z pacjentem z nadpobudliwością

• Działa wyciszająco, pozwala się odprężyć i zrelaksować,
• Mobilizuje do wytrwałej pracy,
• Pomaga w koncentracji uwagi,
• Pozwala skupić się na zadaniu,
• Stwarza sytuacje nowe, z którymi dziecko musi sobie poradzić.

Kontakt psa z pacjentem z nieśmiałością:

• Pomaga przełamać ograniczenia mentalne,
• Wzmacnia poczucie własnej wartości,
• Uczy zdecydowanej postawy,
• Daje poczucie bezpieczeństwa.

Kontakt psa z pacjentem z autyzmem:

• Pomaga nawiązać kontakt,
• Wywołuje zainteresowanie,
• Uczy właściwych zachowań, naśladownictwa,
• Uczy topografii swojego ciała,
• Uczy generalizacji,
• Wpływa na przełamanie lęku i pogłębienie kontaktu z otoczeniem,
• Pomaga w kształtowaniu umiejętności okazywania emocji,
• Rozwija spontaniczną aktywność ruchową,
• Pomaga przełamać niechęć dotyku.

Kontakt psa z pacjentem dyslektycznym:

• Pozwala odbudować poczucie własnej wartości,
• Doskonali orientację przestrzenną,
• Ćwiczy sprawność manualną, płynność ruchów,
• Doskonali percepcję wzrokową, płynność ruchów gałek ocznych, pamięć wzrokową, spostrzegawczość),
• Doskonali percepcję słuchową (doskonalenie pamięci, wzbogacanie słownictwa).

Efekty płynące ze stosowania dogoterapii w usprawnianiu dzieci i dorosłych z wyzwaniami rozwojowymi:

• zwiększenie poczucia bezpieczeństwa,
• wyciszenie zachowań agresywnych,
• wyzwolenie potrzeby spontanicznej komunikacji,
• zmniejszenie nadwrażliwości na bodźce dotykowe,
• ułatwienie nawiązania kontaktu z obcą osobą,
• wydłużenie czasu koncentracji uwagi,
• rozwijanie funkcji opiekuńczych,
• nauka samodzielności i niezależności,
• wzmocnienie poczucia odpowiedzialności,
• rozwijanie funkcji poznawczych,
• rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego,
• działanie na receptory wzrok, słuch, dotyk,
• opanowanie prostych elementów tresury, dających dziecku poczucie własnej wartości,
• panowanie nad emocjami,
• rozwijanie spostrzegawczości,
• kształtowanie nawyków higienicznych.